Anders

Ik ben altijd al anders geweest dan de meesten. Als kind was ik gefascineerd door sprookjes en sprookjeswezens. Op zich niet zo gek voor een kind, maar die fascinatie bleef en ik schreef als kind al hele verhalen over heksen en feeën. Ook de strijd tussen goed en slecht was iets dat me erg bezighield. Op de lagere school hadden we een project over de Tweede Wereldoorlog, en keken de film van Anne Frank. Die angst van het onderduiken, ik voelde het letterlijk als 10-jarig meisje. Dat mensen elkaar zo slecht konden behandelen, dat kon ik maar moeilijk bevatten. En aan de andere kant was het zo invoelbaar. Toen mijn moeder door een crisis ging naar aanleiding van haar gestrande huwelijk met mijn vader en haar toevlucht zocht in spirituele boeken en kaarten, keek ik als 15, 16 jarige vanaf de zijlijn zeer geïnteresseerd mee. Ik voelde aan alles dat er meer tussen hemel en aarde was en dat ik er hier op aarde al veel levens op had zitten. Maar daar kon en wilde ik toen niet zo veel mee.

Bewustwordingsproces

Daar kwam verandering in toen ik na de zoveelste burn-out thuis kwam te zitten, keer op keer met mensen in aanraking kwam die me niet respectvol behandelden, en tot de conclusie kwam dat ik eens goed naar mezelf moest kijken, wilde ik stoppen met overleven en een keer gaan leven zoals ik het wilde. Ik gaf me over aan een proces van een aantal jaar waarin ik onder meer antwoorden zocht op de vraag wat mijn doel hier op aarde was. Ik heb in die periode enorm veel boeken gelezen. De boeken die me het meest bijbleven waren: Een Ongewoon Gesprek met God van Neale Donald Walsch, Moedige Keuzes van Robert Schwartz, Een Nieuwe Aarde van Eckhart Tolle en Nacht van de Ziel van Pamela Kribbe. Wat in deze boeken beschreven werd, was de onsterfelijke ziel die incarneert in een menselijk lichaam met als enige doel: zijn door te ervaren. De ziel weet dat alles één is, maar incarneert in de menselijke dualiteit opdat ze die kan ervaren en kan leren Thuis te komen. De ziel leert vaak aan de hand van tegenstellingen. Dat kan binnen één leven zijn, maar ook tussen meerdere levens. De ziel kan dan bijvoorbeeld zowel de rol van de dader, van het slachtoffer, van een familielid van dader of slachtoffer, of een toeschouwer te zijn, opdat de ervaring vanuit zo veel mogelijk perspectieven gevoeld kan worden en geïntegreerd. Hieruit kun je opmaken dat er ‘boven’ geen sprake is van goed of fout, er is slechts ervaring. Wel is het zo dat er een disbalans kan ontstaan door negatieve handelingen of woorden, omdat die effecten hebben die uiteindelijk weer geneutraliseerd moeten worden. Dat noemen ze karma vereffenen, en dat gebeurt over levens heen.

Leren door ervaren

De ziel wil ervaren. En doet dat dus door zich aan ervaringen bloot te stellen, leuke en minder leuke. Ik geloof dat iedere ziel incarneert met een vooropgesteld plan van ontwikkeling, een soort POP. Maar eenmaal geïncarneerd is de mens vrij om te leren of niet te leren. We nemen vaak ook ten onrechte aan dat groei een lineair proces is. Het is makkelijker om het als een opwaartse spiraal te zien. Je begint aan de eerste cirkel omhoog, dat gaat aardig, maar halverwege loop je tegen iets aan. Een omstandigheid. Je contract wordt niet verlengd, je moeder wordt ziek, je bent onverwacht zwanger… iets dat een behoorlijke impact op je leven heeft. Hoe ga je hiermee om? Iedereen heeft deze momenten in het leven, de één meer, of erger dan de ander weliswaar. Je kunt besluiten om bij de pakken neer te zitten, te zwelgen in je ongeluk, of er zo goed en zo kwaad mogelijk nog wat van te maken. Maar heel vaak nodigt zo’n crisis je uit om te groeien, om erbovenuit te stijgen en er op een andere manier mee om te gaan. Geloof me, ik heb héél lang in de onderste cirkel rondgedwaald, en ben zelfs af en toe teruggegaan naar af. Maar het is geen Monopolie, en je krijgt geen €200,-, en je hoeft ook niet direct naar de gevangenis. Tenzij je jezelf gevangen wilt zetten.

The only way is up

Goed. Je wordt op een gegeven moment wakker (of niet, maar daar geldt onderstaand verhaal niet voor), en je vervolgt de spiraal omhoog, weer de bocht nemend, en dan….gebeurt er weer iets! En het lijkt ook nog enorm op wat er daarvoor gebeurde, het is toch niet waar! Ik heb me in dergelijke situaties echt hopeloos gevoeld. Alsof al het werk dat ik had gedaan voor niets was, ik was terug bij af. Maar ik vergat naar achteren (of naar beneden) te kijken, naar de weg die ik had afgelegd. Groei is niet lineair. Het gaat soms met een paar stappen vooruit, en enkele terug, maar als je vooruit gaat, ga je ook vooruit. Terug is dan geen optie meer. Maar hoezo komen dan diezelfde soorten mensen en situaties weer op je pad? Om te kijken hoe je ermee omgaat. Als je als ziel je hebt voorgenomen om een thema uit te werken, wil je aan het eind er zeker van zijn dat het je is gelukt. Toch? We doen geen half werk, het kost al energie genoeg, dat plannen en incarneren. Dus ga je een paar keer door hetzelfde heen, maar je zult zien, dat je de eerdere ervaringen en dus je eigen groei, daarbij kunt gebruiken. Niet alleen herken je de uitdaging, je kunt er bewuster mee omgaan en eens niet in je oude valkuil stappen of terugzakken in een oud stuk (wat helemaal prima is trouwens, je hebt vrije wil). En wat kan helpen, is er de humor van in te zien. Dat jaren ’80 liedje ‘The Only Way is Up’ vind ik altijd heel goed werken!