Ik heb zelf vaak nagedacht over, en hoor ook regelmatig vragen over het volgende: staat de toekomst of toekomstige gebeurtenissen nu vast of niet? Met een duur woord: is er zoiets als predestinatie (voorbestemming)? En daarmee samenhangend: bestaat er toeval? In dit artikel deel ik mijn visie.
Een vorig leven?
Sceptici die niet in meerdere levens geloven, zullen ook niet geneigd zijn om de toekomst te zien als iets dat voorspeld kan worden. Maar het idee van meerdere levens, keer op keer geleefd door een ziel in een menselijke (of andere) vorm, begint wel steeds meer voet aan de grond te krijgen in de Westerse wereld. In andere culturen is reĆÆncarnatie een onderdeel van het geloof ā ook al denk ik niet dat ze altijd de juiste toon te pakken hebben. Zo heb ik in een vorige carriĆØre intensief onderzoek gedaan naar de relatie tussen armoede en het HindoeĆÆsme, en het geloof dat de mensen uit de laagste kasten (en dus de allerarmsten) dat lot verdienen omdat ze in een vorig leven iets uitgehaald hebben wat niet door de beugel kan, ondersteun ik niet. Maar dat we vorige levens hebben gehad waarin we meer of minder rottigheid hebben uitgehaald of over ons heen hebben gekregen, is wel iets dat voor mij zonneklaar is.
Leerschool Aarde
In mijn zoektocht naar informatie over de evolutie van de ziel heb ik veel gehad aan de boeken van Neale Donald Walsch (Een Ongewoon Gesprek met God) en Robert Schwartz (Moedige Keuzes). Wat voor mij een echte eye-opener was, is het uitgangspunt van de ziel die zichzelf wil kennen door alles te ervaren, zodat zij alles kan zijn. Elke incarnatie is daarom gericht op groei door ervaring. Sommige spirituele auteurs spreken zelfs van levenslessen. Ervaringen kunnen voor ons als mens prettig zijn, of onprettig, maar voor onze spirituele groei als ziel maakt het geen verschil. Goed en verkeerd bestaat namelijk niet, dat is een dualiteit die wij als mens in het leven hebben geroepen. Een ervaring is slechts dat, een ervaring. De ziel weet dat alles Ć©Ć©n is. Die wil slechts door de ervaring van de afscheiding (de ervaringen die we als mens, als persoonlijkheid opdoen) leren om Thuis te komen, om de menselijke ervaring te integreren in zichzelf. Het leren aan de hand van tegenstellingen is daarom bij uitstek iets wat de Ziel wil. In het ene leven is de Ziel een moordenaar, in het volgende leven wordt zijn incarnatie vermoord. In een volgend leven is de Ziel de moeder van een moordenaar, en ga zo maar door. Tot zo veel mogelijk ervaringen zijn verkend en geĆÆntegreerd.
Oude en jonge zielen
Je kunt dus wel begrijpen dat om ervaringen volledig te kennen (nu hangt dat ook wel een beetje samen met de richting die de Ziel wil verkennen hier op aarde), dat dat behoorlijk wat incarnaties vraagt. Voor sommige zielen lopen de incarnaties hier op aarde (om niet te spreken van de incarnaties in andere sferen) in de duizenden. Daarvan kunnen we zeggen dat het oude zielen zijn. Een oude ziel heeft dus veel ervaringen opgedaan in voorgaande incarnaties en een relatief hoog niveau van bewustzijn. Vaak zijn oudere zielen al door een heel scala aan ervaringen heen gewandeld die te maken hebben met de ontwikkeling van de onderste chakraās, en zijn ze nu aangekomen bij hun meesterschap: het integreren van alle aspecten van de Ziel in de menselijke ervaring, het verwerkelijken van de Ziel in 3D. Over dit proces schrijf ik in een ander artikel meer. Voor nu volstaat het te weten dat er jongere en oudere zielen zijn, en dat geen Ziel ondergeschikt is aan de andere.
Oud of jong, goed of slecht: zielen willen dus ervaringen opdoen. Die staan niet helemaal vast aan het begin van een incarnatie. De Ziel heeft wel een idee, een richting die hij op wil, en kan ervoor kiezen om met bepaalde andere Zielen afspraken te maken over potentiƫle ervaringen. Of hij kiest de plaats van incarnatie. Dat jij dus in Nederland leeft is geen toeval, maar een bewuste keuze. Zielen kiezen ook de familie waarin ze geboren worden, zodat ze de meeste kans hebben om de ervaringen op te doen die ze verder brengen. Maar wat er op aarde precies gebeurt is afhankelijk van wat de persoon (met daarin de zielevonk) schept. Wij hebben vrije wil om te doen wat we willen. Elke gebeurtenis die we meemaken, is door ons gecreƫerd, en kan dus geen toeval genoemd worden. We kennen als mens onze eigen scheppingskracht echter nauwelijks. Daar begint wel verandering in te komen, manifesteren is hot. Bottom line is: je bent zelf verantwoordelijk voor je eigen ervaringen. Je brengt jezelf al op een hoger niveau van bewustzijn door te kijken naar wat de ervaring je leert.
Route wordt herberekend
Voor de incarnatie is er een heel team betrokken geweest bij de planning, zodat de ziel de meeste kans heeft om de ervaringen op te doen. Dat wil niet zeggen dat dat team ons in de steek laat als we eenmaal op aarde zijn. Hoewel ze onze vrije wil respecteren, zullen onze begeleiders van boven ons wel van tijd tot tijd herinneren aan het oorspronkelijke plan, waardoor we minder kans maken om te ontsporen š Tijd kennen ze boven niet, maar net als een Tom Tom kunnen ze onze route wel herberekenen. Maar jij, als bestuurder, bepaalt uiteindelijk of je de navigatie volgt.
Dus de toekomst staat eigenlijk niet vast. Daarvoor heb je te veel vrije wil. Gelukkig maar! Je kunt het dus ook zelf een andere kant opsturen als de weg je niet bevalt. Toch zul je steeds weer gebeurtenissen en mensen in je leven tegenkomen die je een -vooraf afgesproken- waardevolle les aanbieden (vaak ook rondom hetzelfde thema). Als je dat doorziet, wordt het leven een interessant spel, waarin jij de hoofdrolspeler bent!
Neale Donald Walsch, Een Ongewoon Gesprek met God (Kosmos-Z&K Uitgevers BV, Utrecht, 2002), p.85-86.