Laat ik maar eerlijk zijn. Deze wereld is geen fraaie plek. Ja, het heeft zijn leuke kanten. Je kunt er leuk winkelen, en ze hebben chocola, en in het zonnetje op een terras is wel heel fijn. Maar de manier waarop de mensen hier met elkaar en de planeet omgaan, laat nogal eens te wensen over. Dat is voor de meeste lichtwerkers moeilijk, want het is zo anders dan de sferen waar we vandaan zijn gekomen. We hebben al een flinke stap gemaakt door opnieuw te incarneren en bij te dragen de verschuiving hier op aarde. We zijn hier met een missie, een sterke drang om te helpen. Echte gevers, met een gul hart. We hebben ons voorgenomen om onze eigen shit op te ruimen, en dan nog een beetje collectieve shit.
Wegwijzers
Toen ik in een moeilijk stuk van mijn transformatieproces zat, een aantal jaar terug, zag ik aan de lopende band vuurtorens. Nu is dat wellicht niet zo heel uitzonderlijk, hier aan de kust, maar ik heb inmiddels wel geleerd dat ik op synchroniciteiten mag letten. De vuurtoren werd voor mij een symbool van het innerlijke licht dat ik bezit, en dat ik mijn eigen wegwijzer ben. Mijn ziel weet de weg, ik heb slechts te volgen. Jouw ziel weet ook de weg. Sommige zielen zijn alleen een beetje verdwaald. Die vragen dan de weg. Nogal letterlijk: ik word om de haverklap de weg gevraagd, zelfs in het buitenland! Ik probeer altijd iedereen te helpen. Tenslotte zijn we allemaal onderweg.
De weg kwijt
Sommige zielen zijn echt de weg een beetje kwijt. Ik kwam er laatst ééntje tegen, die beweerde me te kunnen helpen met het verder ontwikkelen van mijn gevoeligheid, maar dan moest ik eerst wel weer wat opruimen. Prima, dacht ik, ik heb al veel opgeruimd, dat kan er nog wel bij. Maar iets in mij zei dat het niet pluis was. Toch gaf ik de man het voordeel van de twijfel, ging mee in zijn beweringen. Maar toen hij me te fysiek werd, ben ik volledig verward opgestapt. Thuis, in de veiligheid van mijn eigen energie, kwam ik tot de conclusie dat hij grensoverschrijdend was geweest. En dat hij zich had bediend van een techniek die bekend staat als gaslighting, waarbij hij onjuiste informatie aan mij verstrekte en dat vervolgens verdraaide, zodat ik aan mijn waarneming ging twijfelen. Zijn (misschien deels onbewuste) doel was waarschijnlijk geweest om mij van hem afhankelijk te maken, zodat hij me naar zijn pijpen kon laten dansen. Ik realiseerde me dat ik weer een les had gehad in het toepassen van mijn onderscheidend vermogen, in het luisteren naar mijn gevoel en intuïtie. En ook een les in zelfliefde, want ik zie dit als een test in het vanuit mijn kracht kunnen kiezen voor wat voor mij goed voelt.
Lessons learned
Je kunt zeggen, die is wel erg naïef geweest. Maar er zijn al zoveel veroordelingen in deze wereld, en ik heb ook een paar dagen gedacht wat een stomkop ik was. Gelukkig viel deze man snel door de mand, en ben ik ongedeerd weggekomen. Ik wil alleen maar zeggen tegen alle mooie en pure zielen die hooggevoelig zijn, en vanuit een totale onbekendheid met dit spectrum van het menselijk handelen, te goeder trouw hun licht laten stralen, dit is niet jouw schuld. Zoals ik het nu ook tegen mezelf zeg. Want ook dat hoort bij zelfliefde.
Sensitiviteit als kracht
Veel HSP-ers hebben een probleem met aarding. Daardoor schieten we in ons hoofd, en zijn we ineens afgesneden van de radar die we hebben meegekregen. Die radar die ons juist ook van pas kan komen in dit soort gevallen. Nu zag ik uiteindelijk wel veel rode vlaggen, maar ik moest echt even terugkomen bij mezelf om de waarheid tot me door te kunnen laten dringen. Weggaan van jezelf is een veelvoorkomende reactie, ook omdat we makkelijk een ander toelaten in onze energetische ruimte. Daardoor blijft er minder ruimte over voor ons eigen systeem.
Energetische hygiëne
Ik ben meteen nadat ik thuis was gekomen, onder de douche gegaan. Omdat ik me bevuild voelde, en omdat ik me energetisch wilde reinigen. Daarna heb ik gevraagd of Aartsengel Michaël alle energetische koorden die er nog liepen wilde doorsnijden. Energie die niet van jou is, mag je aan het universum geven, of aan Moeder Aarde. Dan wordt het opgeschoond en heeft niemand er nog last van.
En verder
De schrik zat er een paar dagen nog wel in. Maar ik laat mijn vertrouwen niet ondermijnen. Vroeger had ik me ontzettend onveilig gevoeld. Nu denk ik aan deze man als een persoon met een stoornis, en het is niet mijn taak om hem te helpen. Mijn taak is om mijzelf te beschermen, want anders kan ik niet doen waar ik voor gekomen ben. De vuurtoren staat altijd aan.
Many times I sought the lighthouse
The familiar beam in the dark
Looking for the comfort
Radiating from its spark
Today I turn that inwards
No longer am I the seeker
I am not just the lighthouse
I am the light –
And lighthouse keeper
~ Lieselle Davidson